woensdag 27 mei 2015

31 mei Amsterdam - Las Vegas

Het begint met stress. Vooral Martin is daar goed in. Hoewel we al maanden wisten welke route we gingen rijden, moest hij natuurlijk op de laatste dag voor onze vakantie nog allerlei reiszaken en tips uit printen. Onze Epson printer kreeg echter door dat we er tegenwoordig veel goedkopere HEMA inkt in stopten en dat lustte het ding opeens niet meer. Hij weigerde om verder te printen. Stress bij Martin dus. Halsoverkop naar de winkel om echte Epson-inkt te kopen. Deze inkt er in en dat blieft de printer wel. Alles uitgeprint en klaar om online in te checken.

Dat lukte niet. Op zich niet erg - we kunnen dat ook op Schiphol doen - maar we hadden nog geen stoelen kunnen vastleggen voor de vlucht van Detroit naar Las Vegas. Oorspronkelijk zouden we via New York vliegen, maar na een ongunstige wijziging van de vluchttijden hebben we de KLM gebeld (we hebben geboekt bij de KLM maar vliegen met Delta) en kosteloos gunstiger vluchten met betere vluchttijden gekregen. Het vertrek vanaf Schiphol is wel vroeger 10 uur in plaats van 12.00 uur.We vliegen nu via Detroit naar Las Vegas. Alleen kon de zeer behulpzame KLM-dame toen niet de stoelen voor de binnenlandse vlucht van Detroit naar Las Vegas vastleggen. Dat moesten we bij het online inchecken toen.
Maar het online inchecken en het vastleggen van de stoelen kan nu dus niet. Weer stress bij Martin. We bellen de KLM weer en het blijkt dat er iets mis gegaan is met de IT-afstemming tussen KLM en Delta. We moeten op Schiphol inchecken en daar de stoelen reserveren. Moet lukken. Nu zijn we helemaal klaar om te vertrekken.
Dit zijn onze vluchten:


We moeten ongeveer drie uur van te voren op Schiphol zijn, om 07.00 uur dus. Het oorspronkelijke plan was om de trein van 06.25 uur te nemen naar Schiphol, maar toen we op de site van de NS keken, zagen we dat er vandaag bij Schiphol werkzaamheden van de NS zijn gepland. Tot 05.00 uur zeggen ze maar leer ons de NS kennen. Dat gaat vast uitlopen. Om stress bij Martin te voorkomen, belden we wat rond en gelukkig wou nicht Pauline ons wel wegbrengen.

Na de eerdere vluchtwijziging door Delta hebben we regelmatig de vlucht gecontroleerd op nieuwe wijzigingen. Gelukkig bleven de nieuwe vluchten ongewijzigd. Op Detroit hebben we drie uur overstaptijd, dus ruim genoeg. Chauffeur Pauline staat keurig al voor half zeven op de stoep. Dan belt de KLM opeens. We zijn te laat met opnemen, maar als we onderweg naar Schiphol terugbellen krijgen we te horen dat de vlucht naar Detroit met 2 uur is vertraagd. We vliegen nu pas om 12.10 uur. Fijn, daar staan we dus om 7 uur op Schiphol. Het is nu ook dubieus of we de aansluiting in Detroit op de vlucht naar Las Vegas kunnen halen.

Om zeven uur al op Schiphol, om twaalf uur vertrekt onze vlucht pas. Daar zijn we blij mee.
Aangekomen op Schiphol zien we op de vertrekborden dat er ook een Delta-vlucht naar Detroit gaat om 9 uur. We vragen bij de KLM balie of we soms op die vlucht overgeboekt kunnen worden, maar dat kan niet. Die vlucht is namelijk een vervangende vlucht van Delta van een niet vertrokken vlucht gisterenavond. Gaat lekker bij Delta.
Onze vlucht als enige vertraagd






























Nu zitten we dus op Schiphol te wachten waar het door een verbouwing erg ongezellig en onherkenbaar is. Opeens zien we Rob en Annie van het AA-forum voorbij lopen, ook op weg naar Amerika. Ik maak even een praatje en vervolgens gaan we weer zitten wachten op onze vlucht. Nog drie uur te gaan. Tijd genoeg dus om dit allemaal vast te typen. We zien wel of we de overstap in Detroit halen. Martin zit er heel relaxed bij. Ongekend.

Om half elf lopen we naar de gate. Er staat al een rij mensen te wachten om door de veiligheidscontrole te komen. De securitycheck duurt een half uur, maar we hebben tijd genoeg. Opvallend is wel dat het aantal zitplaatsen bij de gate veel te klein is voor het aantal mensen wat op deze vlucht zit. Wij hebben nog net een zitplaatsje, maar andere mensen moeten een uur staan voordat er ingecheckt kan worden. Vreemd dat zo'n groot toestel bij een kleine gate staat, maar wij kijken nergens meer vreemd van op. Ongetwijfeld staat er ergens anders een klein toestel bij een grote gate!

Op een gegeven moment wordt er omgeroepen dat voor mensen die een aansluitende vlucht dreigen te  missen Delta Airlines al bezig is met het uitzoeken van vervangende vluchten. Je kan bij de balie informeren of dat ook voor jou geldt. Ik loop even naar voren en hoor dat Delta denkt dat we de vlucht naar Las Vegas nog wel gaan halen. Onze overstaptijd in Detroit is nu nog ongeveer 75 minuten. Krap maar moet lukken denkt de dame.
Ze heeft hierbij echter geen rekening gehouden met de gezagvoerder van ons toestel en met de luchthaven Schiphol. In een gezamenlijke inspanning zorgen deze ervoor dat er nog eens een half uur extra vertraging bij komt. Schiphol door het toestel te laat weg te laten gaan, de gezagvoerder omdat deze probeert het toestel achteruit rijdend op te laten stijgen. Dat lukt natuurlijk van geen kanten en uiteindelijk besluit hij het maar weer op de normale manier te doen: vooruitrijdend. Dat gaat veel beter. Waarom we zo lang achteruit reden? Geen idee. Maar de overstap in Detroit kunnen we nu wel vergeten.


De vlucht verloopt verder probleemloos. Ik zit bij het raam, Martin in het midden en naast hem een enigszins gezette Schot, waardoor Martin er af en toe wel wat krap bij zit. De Schot spreekt een vreemde taal, vermoedelijk Engels maar dat weten we niet zeker. Hij is namelijk heel moeilijk te verstaan. Iedereen heeft zijn eigen entertainmentsysteem. Ik speel wat spelletjes (Mahjong en Sudoka), Martin kijkt een film (Still Alice) en verslaat Kasparov met een schaakspelletje (althans een schaakprogramma dat zo heet). Op een gegeven moment kijk ik opzij en zie dat Martin en de Schot allebei gezellig, schouder tegen schouder, aan het slapen zijn.

Als we landen in Detroit hebben we nog 20 minuten overstaptijd. Dat gaat dus never nooit meer lukken, ook al maken we gebruik van het nieuwe systeem van zelfscanning van je paspoort bij de immigratie voor passagiers die al eerder naar Amerika zijn geweest. Maar omdat 90% van de passagiers hiervan gebruik maakt, staan er nu lange rijen voor deze automaten - er was ook net een ander vliegtuig geland - en dan gaat het ook niet meer vlot. Bij elkaar duurt het ongeveer een uur voordat we door de immigratie heen zijn. We halen onze koffers van de lopende band  - toen nog wel; later hier meer over -  en melden ons bij een balie van Delta. Een man is een tijdje bezig met het zoeken van onze boekingen en boekt ons dan over op een vlucht, die twee uur later vertrekt naar Las Vegas. We geven de bagage af en lopen richting de securitycheck. Blijkbaar zien we er heel betrouwbaar uit want we mogen naar een korte rij voor heel betrouwbare mensen. Die hoeven hun schoenen niet uit te doen, geen laptop uit de tas te halen, geen riem af te doen en nog wat meer van dat soort zaken. We zijn dan ook heel snel door de securitycheck op Detroit heen. 

Als we op de borden kijken bij welke gate we moeten zijn, zien we iets vreemds. Onze nieuwe vlucht naar Las Vegas vertrekt bij gate A78, maar bij gate A74 vertrekt 50 minuten eerder al een andere vlucht van Delta naar Las Vegas. Wat blijkt, het is onze oorspronkelijke vlucht waar we net van afgeboekt zijn! Deze vlucht heeft ook vertraging, meer dan 1,5 uur zelfs, en daarom staat hij er nog. Hadden we dat geweten, dan hadden we ons uiteraard niet laten omboeken. Vreemd dat er bij de bagageclaimruimte geen borden met vertrektijden staan van vluchten. Dan hadden we kunnen zien dat onze aansluitende vlucht ook vertraging had.

Ons "gemiste" toestel staat nog aan de gate in Detroit
En nu doen we iets stoms. Misschien kunnen we 50 minuten besparen. We vragen bij de balie of we weer teruggeboekt kunnen worden. Ja dat kan. Maar gaat het dan ook goed met onze koffers? Geen enkel probleem zegt de dame. Deze zal ze uit de rij van de koffers van het andere vliegtuig laten halen. Hoe ze er uit zien? Dat helpt met zoeken. Nou de ene is blauw, de andere zwart. En o ja, ze hebben ook wieltjes. Ooh, dan gaat het beslist lukken zegt ze. Eerlijk gezegd hebben we er een zwaar hoofd in, maar we laten ons toch maar terugboeken. Even later gaan we aan boord van ons vliegtuig. Hoewel vliegtuig? Het lijkt er meer op dat de piloot denkt dat hij een bus bestuurt en dat hij over de Interstate naar Las Vegas wilt rijden in plaats van te vliegen. Zolang blijven we namelijk op de grond rijden op het vliegveld. We zien het al voor ons: een grote Boeing 747 die over de Strip Las Vegas binnen rijdt. Maar uiteindelijk besluit de piloot toch om voor het luchtruim te kiezen en vliegen we naar Las Vegas.

Ach hadden we maar niet voor deze vlucht gekozen en 50 minuten langer gewacht in Detroit, want als we op Las Vegas bij onze bagageband aankomen, draaien daar een hoop koffers maar niet de onze. We melden ons bij de bagagebalie van Delta. Een vriendelijke dame zoekt met hulp van de bagagetags naar onze koffers en ziet dat ze op een vlucht zijn gezet die pas 2,5 uur na de onze hier aankomt. Fijn, heel fijn. We hebben niet veel zin om daar zo lang op te gaan wachten, maar volgens de dame hoeft dat ook niet. Ze zullen bij ons hotel worden bezorgd. Maar omdat we in Downtown Las Vegas zitten, kon dat wel heel laat worden. Maar, 99,9% kans dat het goed gaat komen. Nou ja, we zien ze morgen wel, hopen we. Jammer dat we nu nog steeds in de kleren lopen die we in Amsterdam aan hadden en die daar wel praktisch waren (lange broek, trui, jas) maar in Las Vegas nogal uit de toon vallen. Om over mijn bergschoenen maar niet te spreken. Op het vliegveld roept iemand ons dan ook al toe: Hey, you're gonna regret that, guys!

We nemen vervolgens de bus naar Alamo om de auto op te halen. We krijgen een fourwheeldrive Chevrolet Equinox mee met 26.000 mijl op de teller. Geen flauw idee of het een goede auto is. We gaan het wel zien. We rijden naar ons hotel, Main Street Station, in downtown Las Vegas.


De receptie van Main Street Station
In Downtown hebben we nog nooit gezeten maar dat wilden we ook een keer zien. Een groot deel van onze vakantie bestaat uit nieuwe dingen doen in voor ons bekende plaatsen. Voor het geld - 37 dollar inclusief tax en geen resort fee; wel betalen we 10 dollar voor het internet - hebben we een mooie kamer. In het hotel koop ik nog even voor 5 dollar een paar slippers, wat een opluchting dat de wandelschoenen uit kunnen. We eten bij het buffet van het hotel - heel goed en lekker en we krijgen er ook nog eens 15 dollar korting op zodat we voor 10 dollar bij elkaar zitten te eten. Zowel het eten als het hotel kunnen we aanbevelen. 

Daarna lopen we naar The Fremont Street Experience. Als we daar zijn barst net de lichtshow uit. Het is een gigantisch spektakel. Na vijf minuten is het afgelopen.



Elvis leeft en treedt nog steeds in Las Vegas op!

We lopen nog even door de Fremont Street heen en weer en gaan dan snel terug naar het hotel. We zijn nu al zo'n 24 uur in de weer. Bij het hotel teruggekomen vragen we even of de koffers er al zijn. Maar dat is nog niet het geval. Hopelijk staan ze morgenochtend klaar. Snel naar bed - gelukkig hadden we de toiletspullen in de handbagage gestopt, net als wat reservekleding voor noodgevallen zoals dit.

5 opmerkingen:

  1. Lekker relaxed begin zo! Wel herkenbaar. Wij hadden ook veel overboek ellende met Delta.
    Veel plezier met de verdere vakantie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer dat het achteruit opstijgen niet is gelukt. Dat zou pas echt een mooi verhaal zijn geweest.

    Allemaal nieuwe dingen in de planning, ben benieuwd. Ik volg!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha! Die deep-fried oreo's! Hebben jullie ze geprobeerd? Wij (Hinko en ik) hebben ze vorig jaar op een fair gegeten en het was echt heel lekker!
    Leuk verslag weer, heel veel plezier!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik wou even zeggen dat ik je stijl van schrijven geweldig vindt. Ik lees uw reisverslagen met plezier door.

    BeantwoordenVerwijderen