woensdag 27 mei 2015

23 juni Van San Francisco naar Yosemite

Om kwart voor zeven uur gaat mijn mobiel af. Ik was vergeten dat hij nog geprogrammeerd stond om op dinsdag op dat tijdstip af te gaan. Dat is jouw mobiel mompelt Martin. Hij is scherp ondanks het vroege tijdstip. Ondanks dat we dus vroeg wakker zijn, vertrekken we niet vroeg uit ons hotel. Eerst moet er namelijk nog uitgebreid ontbeten worden in Mel's Diner, dat op vijf minuten lopen van ons motel ligt. Mel's Diner is één van onze favoriete ontbijtzaken in Amerika. Je hebt ze in Los Angeles en in San Francisco.  Het zijn 'diners' helemaal ingericht volgens de vijftiger jaren stijl met kleine jukeboxen bij de tafels waar je voor een quarter een grammofoonplaat - lees cd -  kan laten afspelen.


Naast het tafeltje van ons hangt een ingelijst krantenstuk over deze specifieke Mel's Diner aan de Lombard Street. Er staat dat er hier zich altijd iets unieks afspeelt dat in geen van de andere Mel's Diners gebeurt: als iemand het nummer Sweet Caroline van Neil Diamond kiest, dan staat iedereen in de zaak op en begint het luidkeels mee te zingen. Ik kijk om me heen en zie voornamelijk Aziatische toeristen zitten. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat deze opstaan om Sweet Caroline mee te gaan zingen. Als de serveerster het eten komt brengen, vraag ik of het klopt wat in het krantenartikel staat. "Ja" zegt ze "Als om een uur of één de kids komen - waarschijnlijk bedoelt ze studenten die om één uur 's nachts komen; het restaurant is 24 uur per dag open - dan gaan op een gegeven moment alle lampen aan, wordt Sweet Caroline opgezet en dan staat iedereen op en zingt het luidkeels mee." Het lijkt me een mooie traditie.

We rijden uiteindelijk pas na tien uur weg bij ons motel. De Martin Martin - die een beetje hulp heeft van de richtingsborden - voert me feilloos via de Bay Bridge de stad uit. Aan de andere kant van de brug staat een gigantische rij voor de tolhokjes de stad in (en dat om tien uur 's morgens!). Gelukkig is de brug de stad uit tolvrij. Via de 580 rijden we naar 99. Het is druk op de weg. In Manteca gaan we even de snelweg af om bij een Walmart de nodige inkopen te doen. Ook tanken we er bij een Arco. Opvallend is dat bij de Arco de benzine 20 cent per gallon goedkoper is dan bij de tegenoverliggende Chevron. Tot nu toe zagen we haast nooit een prijsverschil tussen twee tankstations in dezelfde stad, laat staan als ze tegenover elkaar zitten. Wellicht zitten we midden in een prijzenoorlog. Via de 140 rijden we naar Yosemite toe. Het is te zien dat het in Californië dit jaar niet veel geregend heeft. Veel gras aan de kant van de weg (en in de velden daarnaast) is helemaal geel gekleurd.


Pas om kwart over drie - veel later dan we eigenlijk hadden gepland - komen we in Yosemite aan. We checken nog niet in maar rijden eerst naar de Glacier Point Road. We willen namelijk de wandeling naar Taft Point doen. De trailhead daarvan ligt bijna aan het einde van de Glacier Point Road. Het kost ons nog eens drie kwartier rijden om daar te komen. Dit komt mede omdat we in een kleine file rijden, waarbij we ook nog eens de pech hebben dat de langzaamste auto van de rij voorop rijdt.
Pas om vier uur beginnen we aan de wandeling naar Taft Point, een uitzichtpunt dat hoog boven de vallei ligt.
Er bestaat een klassieke foto uit het einde van de negentiende eeuw waarop twee dames te zien zijn die op de rand van Taft Point staan te dansen, hoog boven de afgrond van bijna duizend meter (zie onder).

Als we bij de parkeerplaats bij het beginpunt van de trail aankomen, knijpen we hem even. De parkeerplaats, waar ook het beginpunt van de trail naar Sentinel Dome begint, is meestal snel vol maar we hebben geluk. Er is nog een plaats vrij.


De trail naar Taft Point is 2,2 mijl lang (roundtrip). Het is een mooie afwisselende wandeling, die zowel langs open stukken met grote rotsen als door een bosgedeelte gaat.



Aan het einde is het wel even dalen - en terug dus weer klimmen - maar de beloning is groot. Vlak voor de rand lopen we langs de "fissures".

 

Je hebt er een prachtig uitzicht over Yosemite Valley, al staan sommige mensen voor mij wel wat te dicht bij de rand. Je zal maar net zien dat die al duizenden jaren stevige rotsen net afbreken als Martin of ik er op gaat staan. Weliswaar staat er een balustrade maar hoe stevig en veilig is die?

De balustrade bij Taft Point

Uitzicht bij de balustrade
Een deel van Yosemite Valley gezien vanaf Taft Point
Iets verderop is nog een uitzichtpunt maar dan zonder balustrade. Er staan daar wat mensen zeer dicht bij de rand. Niks voor mij.

Deze mensen staan een selfie te maken!
We lopen ook even naar dat deel toe, maar ik vind het veel te eng om dicht bij de rand te komen. Wel maken we er nog wat foto's, onder andere van een rots die heel wankel lijkt te liggen op een andere rots.

Je zou zeggen dat deze rots vroeg of laat wel een keertje van die andere rots afvalt.
 Stuitert hij dan 1000 meter omlaag de vallei in?
Dichter dan dit mocht Martin van mij niet bij de rand staan
Geen paniek. Martin is er niet afgevallen, hij staat alleen maar buiten beeld
Al met al, met heen en weer lopen en foto's maken, duurt ons bezoek aan het Taft Point zo'n anderhalf uur. We rijden weer terug naar de vallei. Het is nu minder druk dan op de heenweg en het rijdt dan ook wat vlotter door.

Om ongeveer half zeven komen we bij Curry Village in de vallei aan om in te checken. Als we daar aankomen staat er een behoorlijke rij voor de registration - het lijkt Las Vegas wel - maar het incheckproces gaat vlot. We hebben een canvas tentcabin, een soort kamperen met gewone bedden. We parkeren de auto op de parkeerplaats bij Curry Village, die overigens al bijna helemaal vol staat, en sjouwen al onze spullen vervolgens naar onze tentcabin. We moeten wel even zoeken voordat we onze cabin vinden. Ten opzichte van de parkeerplaats staat hij een beetje ongelukkig.

Wij hebben nummer 310. Waar zit die?






























Eenmaal gevonden is het heen en weer lopen. We moeten namelijk al het voedsel, drank en alles wat daar naar ruikt, bijvoorbeeld tandpasta uit onze auto halen en in een berenbox buiten de tent stoppen. Dit om te voorkomen dat een beer 's nacht onze auto openbreekt op zoek naar eten. Ook in de tent zelf mag je geen voedsel bewaren. We moeten liefst drie keer heen en weer lopen voordat we alle spullen uit de auto hebben.

De tentcabin was niet onze eerste keus voor een overnachting in Yosemite, maar het was de enige accommodatie die nog beschikbaar was op onze data. Wel hebben we een verwarmde tent en dat is handig. Niet dat we die verwarming nodig hebben - het is bijna dertig graden en de heater staat dan ook uit - maar tenten met een heater hebben een stopcontact en dat is handig om alle apparatuur op te kunnen laden.

Als we naar de toiletgebouwen lopen, zien we opeens een wasbeer lopen. Die hadden we hier in Yosemite nog niet gezien. We eten bij het Pavillion in Curry Village. Het is een soort buffet waarbij je betaalt naar gelang wat je pakt. Ik heb een beef-broccoli. Dat smaakt wel goed. Martin vindt zijn chicken enchillada wat minder. Hij proeft helemaal geen chicken, wat je toch wel bij een chicken enchilada zou mogen verwachten volgens hem. Daar zit wat in.
Na het eten draaien we bij Housekeeping Camp een was en gaan dan weer terug naar onze tent. Het is donker maar wij, echte kampeerders, hebben een zaklantaarn bij ons. Morgen moeten we vroeg op. We gaan dan de Panoramatrail lopen met eventueel een extra stuk naar Little Yosemite Valley. De plannen zijn groot.


* Dit (over die dansende dames op Taft Point) schreef ik ter plekke in Amerika. De volgende dag zagen we op Glacier Point echter een foto van de betreffende dames, waarbij vermeld stond dat die foto was gemaakt bij Glacier Point.



Ik heb het thuis daarom even nagezocht. De foto blijkt inderdaad bij Glacier Point gemaakt te zijn en wel op de Overhanging Rock, dus niet bij Taft Point. De foto is in 1890 gemaakt door George Fiske. De betreffende dansende dames zijn Kitty Tatch en Katherine Hazelston, die beide in de bediening werkten bij één van de toenmalige hotels in Yosemite Valley. Van de foto is later een ansichtkaart gemaakt die één van best verkopende ansichtkaarten van Yosemite werd.

De beroemde foto van president Theodore Roosevelt en John Muir die in 1903 poseren boven op Glacier Point is overigens ook genomen op Overhanging Rock. Alleen stonden zij er niet te dansen.



Gereden: 265 mijl
Overnachting:: Curry Village
Route:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten