woensdag 27 mei 2015

1 juni Las Vegas - Zion

Marianne ligt nu voor apegapen, dus schrijf ik, Martin, het verslag van deze dagen maar even. Maandagmorgen worden we allebei heel vroeg wakker. Vijf uur geeft de klok aan. We zitten duidelijk nog niet in het nieuwe Amerikaanse ritme. We kijken even in onze mail en zien dat Delta de koffers vannacht om drie uur bij het hotel heeft bezorgd
Als je koffers zoek zijn, dan heeft Delta een mooi systeem waar je kan zien waar je koffer is. Je krijgt een File Reference Number en met dit nummer kan je op de site www.wheresmysuitcase.com zien waar je koffer is. Het werkt overigens alleen maar in de USA. Hoog tijd dus voor een site met de naam www.waarismijnkoffer.nl voor vermiste Nederlandse koffers. Ook op de site van Delta.com/bagage kan je met behulp van je file reference number zien waar je koffer allemaal geweest is: de hele route van Amsterdam via Detroit naar de claimarea van Las Vegas kunnen we zo volgen. We hebben voor het slapen gaan even de status gecheckt en zagen dat de koffers nu gereed waren om naar ons hotel vervoerd te worden: "Bag is set up for delivery".


Volgens het mailtje van Delta zijn ze midden in de nacht bij ons hotel bezorgd en kunnen we ze bij de receptie ophalen. Zo gezegd zo gedaan en even later is er sprake van een emotionele hereniging met de twee koffers. De koffers zeggen dat ze nooit meer zonder ons op reis gaan, de blauwe koffer geeft de zwarte de schuld van het gebeuren en andersom, maar het belangrijkste is dat we weer allemaal bij elkaar zijn. Niet alleen is het fijn dat we het de hele rondreis nu niet met één set kleding hoeven te doen, maar ik kan Marianne nu ook haar verjaardagscadeau geven - ze is vandaag jarig - dat ik had verstopt tussen mijn sokkenbolletjes. Het is het boek -  'Oh Oh Amerika' van Charles Groenhuijsen.

Daar zijn we weer.
Omdat het ontbijtbuffet van het Main Station hotel pas om 7 uur opent, gaan we ontbijten bij een ontbijtrestaurant van California, een naast gelegen zusterhotel van het Main Station hotel.

De California gezien vanuit onze hotelkamer om zes uur 's morgens. In de verte is de Stratosphere Tower te zien
In de California kan je 24 uur per dag eten krijgen. We lopen via ons hotel binnendoor naar de California. Hoewel het nog niet eens 6.30 uur is, zitten er al mensen met sombere wezenloze gezichten te spelen achter de gokmachines. Zijn ze daar vroeg voor opgestaan of zijn ze nog niet naar bed geweest? Van onze jongste dochter moeten we 10 dollar op rood zetten, maar die actie bewaren we maar voor het eind van de vakantie als we weer in Las Vegas zitten. Marijke als je dit leest, je tien dollar is nog niet verloren gegaan hoor!

Als we bij het ontbijtrestaurant aankomen blijkt daar al een kleine rij te staan. Het is nota bene nog maar 6.30 uur 's morgens! Na het ontbijt - 'eggs sunny side up'; dat klinkt toch heel wat vrolijker dan 'eieren met een hele dooier' - checken we uit, zoeken de auto op - hoe zag hij er ook al weer uit en waar hebben we hem neergezet?

De kofferbak is groot genoeg voor onze bagage. Hier liggen onze rugzakken ook nog in de kofferbak.
De rest van de vakantie lagen ze samen met de koelbox altijd op de achterbank.
Als we alles ingepakt hebben, rijden we naar het Valley of Fire State Park. We nemen de I15 North, richting Salt Lake City. Het is niet druk op de weg. De andere kant op - de stad  in - is het drukker.

Rijdende op de I15 North
Na een half uurtje gaan we van de snelweg af en rijden we via de Valley of Fire Highway naar het staatspark. Aanvankelijk rijden we door een beetje saai landschap met wat cactussen en struikgewas. Na een half uurtje bereiken we de rode rotsen van het park.

Onze auto op de Valley of Fire Highway

We naderen de grens van het park
Tot nu toe hebben we Valley of Fire slechts oppervlakkig bekeken, we zijn er in het verleden alleen maar over de hoofdweg doorheen gereden. Een gevolg van te weinig tijd en een slechte voorbereiding. Deze keer zijn we beter voorbereid en zijn we van plan om meerdere dingen te gaan bekijken.

Als eerste, nadat we 10 dollar entree bij het bemande hokje van de westelijke ingang hebben betaald - bij de onbemande oostelijke ingang moet je de tien dollar in een enveloppe stoppen -  rijden we naar de Beehives, Dat is een groep steenformaties die wel wat lijken op  - wie had dat nou verwacht - Beehives (bijenkorven).

Een beehive

Maar behalve rotsen in de vorm van een bijenkorf zijn er nog veel meer vreemd gevormde rotsen.




Het volgende onderdeel van ons programma betreft het bezoeken van de 4000 jaar oude Indiaanse petrogliefen bij de Atlatl Rock. Eerlijk gezegd hoef je, met alle eerbied en respect, deze kunstwerken niet te gaan bekijken vanwege hun kunstzinnige waarde. Toch hebben deze petrogliefen, behalve hun ouderdom, iets speciaals. Dat is namelijk de hoogte op de rots waarop ze getekend zijn. Ze zitten op zo'n 8 meter hoogte. Hoe kan dat? Is er een stuk rots onder weggevallen? Hadden de indianen een constructie waardoor ze de tekeningen op de rots konden verven? Hingen ze aan een touw te tekenen? Of zijn ze gemaakt door een indianenstam waarvan de leden liefst acht meter lang werden, maar die nu uitgestorven is? Ik vind zoiets fascinerend om er over na te denken, Marianne vindt dit wat minder. Omdat de tekeningen zo hoog zitten heeft de parkinstantie er een trappenconstructie bij gebouwd zodat je de tekeningen toch kan zien.

De trap naar de wand met de petroglieven


Er is blijkbaar vlak voor ons een buslading Franse toeristen gedropt en die staan nu massaal op het bouwwerk de kunstwerken te bewonderen. Eigenlijk nog een fascinerender gezicht dan de kunstwerken zelf. Als de enigszins op leeftijd zijnde toeristen hijgend en puffend weer beneden zijn, klauteren wij ook omhoog en bekijken we de tekeningen.

De toeristen rusten even uit onder de afdakjes.
 Daarna rijden we naar de Arch Rock, een natuurlijk boog die je vanaf een afstandje bekijken kan.


De volgende stop is het Visitor Center. Buiten het Visitor Center zien we de nodige bloeiende planten en cactussen staan. In het Visitor Center staan ook enkele opgezette beesten. Vooral de ratelslang kijkt je vriendelijk aan. We kopen in de giftshop wat trailmix en vullen onze watervoorraad aan, Dan gaan we weer op pad.



'important members of the natural community'
We rijden de scenic drive op om de Fire Wave in het park bekijken. Dit is een rotsformatie die qua kleurschakering wel wat weg heeft van de Wave bij Kanab. Worden bij de Wave dagelijks maar twintig toeristen toegelaten, hier mag iedereen naar de rotsformaties lopen. De parkrangers hebben er zelfs een trail naar toe gemaakt, die begint bij parkeerplaats P3 op de scenic route door het park. Deze weg hebben we bij het vorige bezoek niet gereden en nu heb ik met terugwerkende kracht spijt dat we deze weg toen niet gereden hebben, maar hebben we nu absoluut geen spijt dat we hem nu wel rijden. (Over deze zin heb ik ook even moeten nadenken maar hij klopt wel).

De scenic route
De weg loopt langs rotsen met allerlei verschillende kleuren
Het is werkelijk een schitterende weg, één van de mooiste die we in Nevada hebben gereden. We stoppen bij P3. De parkeerplaats bevindt zich aan de linkerkant van de weg. De trail begint daar tegenover aan de rechterkant. (De trail is goed aangeven met paaltjes.)

De trail met een paaltje
Het is geen moeilijke trail om te lopen. Wel één grote waarschuwing: zorg voor voldoende drinkwater. Je loopt er namelijk in de volle zon - het was er toen wij er waren 35 graden Celsius - en je loopt er in een woestijnklimaat.

Een rugzak vol met water
De Fire Wave is volgens Marianne (zij is ook samen met haar zuster bij de echte Wave geweest) minder mooi dan de echte Wave, maar desalniettemin vind ik het een mooi gebied, de moeite waard om de trail te lopen.



Hemelsbreed gezien ligt deze wave vlakbij de scenic route, maar omdat je er met een omweggetje heen loopt, en omdat we onderweg regelmatig stoppen om wat water te drinken, duurt het ongeveer 25 minuten voordat we er zijn.




We rijden na deze wandeling verder naar het eindpunt van de scenic route, waar de trail naar de White Domes begint. We lopen deze echter niet. Eén trail in de hitte is wel genoeg. (Er staat zelfs een een bordje met een 'HEAT warning'.)

Het begin van de trail naar de White Domes
Vervolgens rijden we de scenic route weer terug naar het Visitor Center. Op de terugweg pikken we nog even de Fire Canyon Road mee. Ook stoppen we bij het Rainbow Vista point ("an excellent photo point"). Hier begint ook een korte wandeling, maar ook deze laten we aan ons voorbij gaan.

De scenic route terug
Uitzicht bij het Vista Point van de Fire Canyon Road


Bij het Rainbow Vista Point zien we een 'Jucy' staan. Dat is een soort combinatie van een SUV en een RV met een uitschuifbare penthouse. We hebben er van gehoord maar nog nooit eentje gezien. Je zou er met vier personen in kunnen slapen.

"sleeps four; this Jucy RV comes with everything, including the kitchen sink"
Ook stoppen we nog even voor de tweede keer bij het Visitor Center. Dit om onze watervoorraad weer aan te vullen. We kijken er ook even naar een film over park, maar die is niet echt interessant. Daarna rijden we verder richting de oostelijke uitgang. Vlak voordat we het park verlaten, stoppen we nog even bij de Elephant Rock en maken daar een paar foto's.
De Elephant Rock van onderaf gezien

De Elephant Rock van boven gezien
Na zo'n 3 uur verlaten we via de oostingang het park en rijden we via de Highway 169, een saaie weg, naar de I15 en vandaar naar St George. Daar gaan we eerst naar een kantoortje van de AAA waar we wat kaarten van de verschillende staten halen. Voor leden van de ANWB is dit gratis. Buiten het kantoortje zien we iets opmerkelijks: een automatiek met kaarten van de verschillende staten. Als je als lid buiten de kantooruren komt, dan kan je met behulp van je AAA-lidmaatschapskaart een roadmap uit de automaat halen. Alsof het kroketten zijn.

En nu we het toch over eten hebben, na het bezoek aan de AAA gaan we naar de plaatselijke Walmart waar we allerlei zaken voor het ontbijt kopen. Ook kopen we een Coleman-koelbox en een zak ijs. Ze verkopen overigens ook koelboxen die muziek kunnen maken! Dat lijkt me wel wat maar van Marianne hoeft dat niet zo.
We kijken ook even bij de rugzakken - de rits van Marianne haar rugzak heeft het nu definitief begeven - maar we zien geen exemplaar dat aan al haar wensen voldoet. We rijden vervolgens naar Springdale en checken in bij ons motel - de Canyon Ranch Motel - , een goede keuze zo blijkt ter plekke. Vervolgens gaan we weer op rugzakkenjacht. Morgen willen we in Zion de trail naar Observation Point lopen, dus een goede rugzak is dan wel handig. Eindelijk, na een bezoek aan vier winkels in Springdale, vinden we bij de supermarkt naast de ingang van het park een rugzak die voldoet aan de wensen van Marianne. Het is ondertussen al zo laat geworden  - mede door het tijdsverschil; het is in Zion een uur later; dit omdat ze in een andere tijdzone zitten  - dat we na het eten bij The Spotted Dog niet naar het park gaan, maar terug naar onze motelkamer. We willen morgen vroeg op zodat we de lange wandeling naar Observation Point een beetje in de vroegte kunnen lopen. Dan is het wellicht wat koeler dan tijdens ons bezoek aan Valley of Fire van vandaag. We gaan daarom vroeg naar bed en zetten de wekker op zes uur.

Gereden: 196 mijl.
Overnachting: Canyon Ranch Motel Springdale
Route:


5 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal Martin. Meteen Fire Wave als tip opgeslagen. Die heb ik ook even gemist.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ben benieuwd wat er morgen 'van Marianne niet zo hoeft'. Lekker makkelijk om haar de schuld te geven ;-))

    Wandel ze en oh ja.......neem genoeg drinkwater mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nog gefeliciteerd met je verjaardag, Marianne! En Martin, wat heerlijk dat de koffers zo met elkaar konden praten. Jullie maken weer een prachtige reis, ik ben benieuwd naar de foto's,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Marianne en Martin,
    leuk om jullie Amerika-avontuur via jullie weblog te kunnen volgen.
    Fijne vakantie gewenst en veel plezier.

    Groet, Marco.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hoi.
    leuk om te lezen en ideeën op te doen

    BeantwoordenVerwijderen