woensdag 27 mei 2015

25 juni Van Yosemite Valley naar Tuolumne Meadows

Yosemite kent drie sequoia groves. De grootste is de Mariposa grove, in het zuiden van het park. Wij hebben deze al twee keer bezocht, één keer zonder de kinderen en een keer met de kinderen. Volgende week wordt deze grove afgesloten voor een groot herinrichtingsproces dat wel geloof ik twee jaar gaat duren. Daarnaast zijn er nog twee kleinere groves, vlakbij Crane Flat, langs de CA120. We rijden vandaag langs Crane flat, en we besluiten daarom om nu ook eens de Merced Grove te bekijken, de enige grove in Yosemite die we nog niet hebben bekeken.

We ontbijten bij Curry Village. We hebben weliswaar nog een french bread liggen, maar toast en scrambled eggs trekken toch meer. We vullen er ook onze thermoskan met koffie (met de gratis refills), pakken de auto in, controleren de tent goed of we geen spullen vergeten zijn, checken uit en rijden dan richting de Merced Grove. Onderweg maken we nog wel een paar fotostops in de Valley.


Onze tent met de deur open en de koelbox buiten de berenbox om beren te lokken

Half Dome gezien van de Yosemite Meadow

Valley View

De Merced Grove ligt tussen Crane Flat en Hodgdon Meadows, we moeten dus na de splitsing bij Crane Flat een stukje naar het westen rijden  De kleine parkeerplaats (6 plaatsen) is al vol maar vlak ernaast is nog een parkeerplaats langs de weg, die ook nog in de schaduw ligt, dus prima.


Bij de trailhead aangekomen zien we tot onze schrik dat er volgens het informatiebord 3 tot 4 uur voor de wandeling staat. Dat is wel erg lang. De lengte van de trail blijkt echter maar 3 mijl (heen en terug) te zijn, en wij denken dat het dan wel in minder dan 3 uur moet kunnen. De eerste halve mijl is langs een oude weg en loopt vlak. De laatste mijl gaat het omlaag. We dalen ongeveer 600 feet. Dan zien we de eerste sequoia's. Volgens het bord aan het begin van de trail staan er in totaal 20 sequoia's. Wij gaan ze tellen en komen tot 17 stuks. Wellicht staan er nog een paar op het laatste stuk; dit hebben we echter niet meer gelopen, want dat deel zag er minder interessant uit. Het kan ook zijn dat we er een paar over het hoofd hebben gezien, hoewel in dit geval het beter is om te spreken van dat we ze 'onder het hoofd' hebben gezien, want de bomen zijn gigantisch groot.

Sequoia's in de Merced Grove
Deze bomen zie je niet zo snel "onder het hoofd".


Voor we teruglopen drinken we even wat (lees water en gatorade) op een bankje bij een blokhut. Een Amerikaans echtpaar uit Florida komt naast ons zitten en het gesprek komt op het al dan niet legaliseren van drugs. Een neef van de man uit Colorado handelde in marihuana (de kinderen kregen thuisonderwijs zodat ze niet op school hun mond voorbij konden praten), maar sinds de legalisering in Colorado viel er voor hem geen droog brood meer te verdienen en is hij naar New Mexico verhuisd. We geven hen nog wat tips over Yosemite en krijgen het advies om vooral in de winter eens naar Florida te gaan. Dan beginnen we aan de klim terug. Het valt mee hoewel het al aardig warm is inmiddels. Binnen twee uur staan we weer bij de auto en dat met een erg lange pauze.

We rijden terug naar Crane Flat en slaan dan linksaf de Tioga road in. Er wordt gewaarschuwd voor wegwerkzaamheden. Iets voorbij de splitsing is een groot parkeerterrein dat helemaal vol staat. Dit is de trailhead voor de Tuolumne grove. Volgens onze vrienden uit Florida die er gisteren waren geweest, was de wandeling naar deze grove de moeite niet waard. Een veel te steile klim voor slechts zes bomen! Wij laten hem dan ook links liggen. In 1988 zijn we er wel geweest toen het nog mogelijk was om er met de auto naar toe te gaan. Dat scheelde toen heel wat lopen. Je kon toen ook nog met de auto door een dode boom rijden - er zat een grote uitgehakte opening in. Tegenwoordig mag  je deze Grove alleen lopend bekijken.

Na een paar mijl moeten we stoppen vanwege de wegwerkzaamheden. Er wordt gewaarschuwd voor een oponthoud van 25 minuten. Een dame loopt alle auto's lang om dat te vertellen, en om aan te geven dat de motor uit  moet. Wij staan gelukkig net naast een overhangende boom, en daardoor in de schaduw, en met de deuren open is het goed uit te houden. Een mooie gelegenheid voor ons kopje koffie. We pakken de thermofles, schenken de koffie in en lopen wat rond. Achter ons wordt het oponthoud gebruikt om een honkbal heen en weer te gooien. Niet iets wat je vaak ziet op de Tioga Road.


Als we weer verder kunnen, besluiten we om zonder stops door te rijden naar Tenaya Lake. Hier willen we een wandeling aan de niet-straatkant van het meer maken. Langs het meer staan ontzettend veel auto's langs de weg geparkeerd. Er zijn een paar stranden langs het meer, en een paar picknick area's. Hier wordt erg veel gebruik van gemaakt. Er wordt ook veel gezwommen, veelal door grote Amerikaanse families.

De Tioga Road vanaf de overkant van het meer


Wij parkeren bij het oostelijke punt van het meer en lopen een stuk langs de zuidkant. De noordkant is minder aantrekkelijk omdat je dan langs de weg loopt. We beperken deze wandeling tot een half uurtje en lopen dan weer via dezelfde route terug.

We rijden weer verder en na een bezoek aan het Visitor Center lopen we nog een stuk  bij de Tuolumne Meadows.



Het is hier aangenaam vertoeven. We zitten er een tijdje aan een riviertje en kijken eens op ons gemak om ons heen.




Af en toe horen we iets uit het water springen. Ik vermoed dat het kikkertjes zijn maar als ik ga kijken blijkt dat het vissen zijn die even uit het water springen.

een springende vis
Veel meer wild life zien we hier niet: een beetje arrogante vogel en een bescheiden eekhoorntje, dat is het wel.



We rijden daarna door naar de Tioga Pass Resort, waar we overnachten. Dit ligt vlak voorbij de uitgang van het park. We hebben er een soort blokhut met een veranda in een vier onder één kap model. Als we inchecken vraagt Martin of er wifi is, en dat terwijl er op de balie een bordje staat met de tekst:"No Wifi, talk to each other!"
In het kleine maar schattige restaurant - twaalf plekken aan een bar en nog een achttal bij tafeltjes - eten we heerlijk, maar het is wel erg veel en we begrijpen nu ook waarom er op het menu staat dat je een hoofdgerecht kunt delen (5 dollar extra voor een tweede extra bord, twee salades inbegrepen). Hadden we dat maar gedaan, dan hadden we nog ruimte gehad voor een van de zelfgemaakte desserts. Helaas hebben we daar geen ruimte meer voor.


Op onze veranda lezen we nog even en gaan dan vroeg naar bed.


Gereden: 72 mijl
Overnachting: Tioga Pass Resort, Lee Vining
Route:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten