9 juni van Colter Bay naar Old Faithful

Als we opstaan blijkt het mooi weer te zijn. We ontbijten in de Ranch House: gebakken eiereren - ze zijn weer sunny side op - en worstjes en toast. Na het ontbijt checken we uit. Vervolgens rijden we naar het Visitor Center toe. Daar informeren we naar de wandeling naar Heron Pond. We willen wat meer weten over de afsluitingen.  Een deel van het gebied - rondom Hermitage Point - is namelijk afgesloten, omdat er zich een wolvenfamilie heeft gevestigd. Er schijnen inmiddels een stuk of vijftig wolven zich op te houden in Grand Teton NP. De ranger weet er echter niet zo veel van en komt met hetzelfde foldertje aan zetten dat we gisteren al hadden gekocht bij het begin van de trails naar Swan Lake en Heron Pond. Dat voegt dus niet zo veel toe. We lopen via de Marina haven. Je kan er kano's huren waarmee je over het Jackson Lake kan peddelen. Dat lijkt me wel wat maar Martin heeft geen zeemansbenen.

Als we na tien minuten lopen bij de splitsing van de trails naar Swan Lake en Heron Pond zijn, kiezen we deze keer voor de trail naar Heron Pond. Na een tijdje door een bos gelopen te hebben, komen we weer bij een splitsing. Links is zo te zien de hoofdtrail - maar er staat geen bordje bij, rechts gaat volgens een bordje naar de Jackson Lake Overlook. Er staat echter niet bij hoe ver dat is. We aarzelen even maar nemen dan toch het zijpad naar de Jackson Lake Overlook. Even van boven het meer bekijken. Dat 'van boven' betekent inderdaad omhoog lopen. Pffff, dat valt niet mee.
Als we eindelijk boven op de heuvel zijn, is er echter geen Lake te zien. We zien alleen maar dennenbomen die het zicht op het meer belemmeren. Het pad gaat wel verder, de andere kant van de hoge heuvel weer omlaag. Zou het uitzicht op het meer nog komen of staan we nu bij de Overlook maar wordt het uitzicht belemmerd door de bomen?

Staan we nu wel of niet boven op de Overlook?  En waar is dan het uitzicht op het meer?

En waar gaat dat pad verder heen? Een kaart van de trail zou nu handig zijn! Gelukkig hebben we die gisteren al gekocht. Maar wat niet zo handig is, is dat die kaart nog in de auto ligt. We zijn weer eens goed voorbereid. We keren daarom maar om, lopen de heuvel af - wat een stuk makkelijker gaat dan omhoog lopen - en lopen dan de hoofdtrail naar het meer. (Toen we later op het bord bij de Hermitage Point Trailhead keken, zagen we dat we vermoedelijk wel door hadden kunnen lopen en dan waren we ook bij het meer beland.)

De trails richting Swan Lake, Heron Pond en Hermitage Point

Na een tijdje door een saai bos gelopen te hebben komen we bij het meer aan. We zien er ook een pad naar rechts gaan - maar ja, geen kaart bij ons, dus dat pad nemen we niet. (Achteraf bekeken is dit pad waarschijnlijk het pad waar we op liepen richting de Jackson Overlook.) We nemen het pad links van het meer. Het meer lijkt aanvankelijk een beetje op het Swan Lake van gisteren maar dan met minder lelies.

Het is wel veel groter en ook mooier dan het Swan Lake van gisteren. Het meer trekt ook allerlei vogels aan die visjes proberen te vangen. Ik leg er eentje vast op de foto, evenals een eekhoorn die duidelijk plezier in het leven heeft.

Deze zorgt voor een vrolijke noot.

We vervolgen het pad langs het meer. Na een tijdje komen we bij een plek waar "het meer om het hoekje gaat".

Het blijkt dat er die kant op nog een heel groot stuk meer is. We zien opeens de besneeuwde toppen van de Tetons. Wat een schitterend gezicht: het meer met de bergen op de achtergrond. Dit is één van de mooiste meren die we in Amerika hebben gezien.

Er zwemmen ook allerlei vogels rond: een stel pelikanen zwemt rondjes, ganzen zitten achter elkaar aan voor het beste plekje in het meer en tussen de waterlelies beweegt ook nog van alles.

We blijven dan ook foto's maken. We maken een praatje met een Amerikaans gezin dat met hetzelfde probleem zit. Ook zij kunnen niet stoppen met het maken van foto's. Uiteindelijk moeten we door. Heron Pond is een meer dat we ten zeerste kunnen aanbevelen.

We lopen een klein stukje (0,3 mijl) door naar het Swan Lake, het meer waar wij gisterenavond waren. We komen uit bij het meest zuidelijke deel van het meer, waar we gisteren niet geweest zijn. Het blijkt dat we gisteren wel op het goede pad zaten maar niet ver genoeg waren doorgelopen voor de afslag naar Heron Pond. Dit deel van Swan Lake is meer open dan het noordelijke gedeelte. Er liggen verschillende beverdammen.

Uiteindelijk lopen we via het Swan Lake weer terug naar het beginpunt van de trail. Bij elkaar heeft ons deze wandeling, inclusief de lange fotostops, zo'n drie uur gekost.

Vervolgens lopen we even naar de grote General Store. Eén van mijn trackingpoles wil niet meer vastdraaien. We hebben die stokken vlak voor de vakantie bij de ANWB gekocht. We hebben echter geen tijd gehad om ze in Nederland uit te proberen en na een week in Amerika is er al één kapot. Dat gaat de ANWB te horen krijgen als we weer thuis zijn. Omdat we nog meer lange wandelingen gepland hebben, vind ik het toch wel fijn om twee stokken te hebben. Voor $16,95 ben ik weer in bezit van een tweede stok.

We verlaten Grand Teton en rijden Yellowstone binnen. Bij binnenkomst bij het park krijgen we bij het entreehokje de gebruikelijke folders. Het is dan al gelijk opletten want 1,5 mijl verder hebben we  al een stop gepland. We willen de Moose Falls bekijken. Deze waterval ligt op zo'n vijftig meter van de weg. Je kan hem van de weg af echter niet zien en de waterval is dan ook vrij onbekend. De parkleiding geeft namelijk niet veel aandacht aan deze waterval. Hij staat dan ook niet aangegeven met een bord van de weg. Gelukkig weten wij dankzij het voortreffelijke boek 'Yellowstone Treasures' van Janet Chapple - het boek is een echte aanrader - van het bestaan van deze waterval. Zo gauw we de brug over de Crawfish Creek passeren, zien we een kleine parkeerplaats waar we moeten zijn.

De brug over de Crawfish Creek

Er staat  slechts één andere auto. Het is maar vijf minuten lopen en afdalen naar de waterval. Het is een mooie waterval maar nu ik de waterval zie, snap ik ook waarom de NPS deze waterval "geheim" houdt. Er is gewoonweg geen ruimte voor veel mensen bij de waterval.

De Moose Falls

We vervolgen even later onze weg en stoppen 10 mijl verder bij de Lewis Falls. Deze waterval is wel met een bord aangegeven. Het is er dan ook veel drukker. Je kan hem van de parkeerplaats al van een afstandje zien liggen maar je kan er ook naar toe lopen. Dan doen we ook maar dat voegt niet veel toe.  Eerlijk gezegd vinden we de Moose Falls veel mooier. Lewis Falls is meer een grote stroomversnelling dan een waterval.

Lewis Falls

Omdat het ondertussen al twee uur is en we nog niet geluncht hebben rijden we naar picknickplaats bij het Lewis Lake voor een snelle lunch. De lucht betrekt ondertussen - er is regen voorspeld-  en daarom beperken we ons tot twee snelle boterhammetjes en een yoghurtje. Als we klaar zijn voelen we al de eerste regendruppels. In de verte klinkt ook een donderslag. We werpen nog een snelle blik op het Lewis Lake. Je hebt mooi meren en je hebt lelijke meren. Lewis Lake is een lelijk meer. Niet een meer om in de regen te bekijken. Het is wel een heel groot meer maar het blijft een lelijk meer. We rijden dus snel verder, langs het Lewis Lake (dat weer wel).

Lewis Lake; vergelijk dit meer eens met de Heron Pond

Net als we bij West Thumb zijn, houdt het op met regenen. Nu het weer droog is, besluiten we hier even te stoppen en er een rondje te lopen. Het is een leuk klein thermisch gebied, altijd aardig om er een rondje te lopen. Het is druk op de parkeerplaats maar als we aan komen rijden, rijdt er net iemand weg en hebben we een plaatsje. We lopen over de boardwalk en bekijken - en ruiken! - de verschillende thermische activiteiten.

Ook zien we de weer de nodig blauwe warmwaterpoelen, zoals de Blue Bell Pool.

De Blue Bell Pool. Het water op de achtergrond is Lake Yellowstone

En nu met goed zicht op de Blue Bell Pool

Het valt ons op dat het water van het Lake Yellowstone weer erg hoog staat. Zo staat de Fishing Cone, een warmwaterbron in het meer waarvan de rand altijd boven het water uitstak, helemaal onder water. Had het bordje er niet bij gestaan, dan hadden we hem misschien over het hoofd gezien. (Links op onderstaande foto's is de Fishing Cone anno 2015 te zien; rechts de Fishing Cone zoals wij die zagen in 2004.)

Ook de Big Cone komt nog maar nauwelijks boven het water van Lake Yellowstone uit.

Al met al lopen we in iets meer dan drie kwartier het rondje over de boardwalks.

Om vier uur besluiten we om naar de Old Faithful Inn te rijden waar we twee nachten zitten. Vanwege werkzaamheden is de weg tussen West Thumb en Old Faithful nog afgesloten en we moeten daarom omrijden via de Canyon Junction en de Madison Junction. Dat is ongeveer 60 mijl om. Onderweg zien we de nodige dieren. Uiteraard veel bizons en tien minuten voordat we bij de Inn aankomen steekt er een groot hert de weg over. Gelukkig maar, want bijna was de serie 'het hert van de dag ' onderbroken. Tot nu toe hebben we namelijk elke dag, met uitzondering uiteraard van onze dag in Las Vegas, wel één of meerdere herten gezien, maar vandaag tot nu toe nog niet.

Tegen half zes komen we bij de Old Faithful Inn aan. We hebben een kamer met gedeeld bad en toilet in het oude gedeelte. Het zijn de oudste en goedkoopste kamers in de Inn. We hebben geluk en hebben een kamer aan de voorkant, maar doordat er dennenbomen voor de Inn groeien, hebben we niet echt een goed uitzicht op het geiserveld. Maar het is in ieder geval wel beter dan het uitzicht aan de achterkant waar je meestal op een wand of zoiets van het gebouw uitkijkt. Wel zijn de kamers gehorig. We horen de mensen boven en naast ons lopen en praten.
We eten in de Inn en daarna profiteren we van de voordelen van onze kamer (hij heeft niet alleen nadelen). We kunnen namelijk 's avond na het eten op ons gemak over de boardwalks door het geiserveld voor de Inn lopen. Dat doe je 's avonds toch niet zo snel als je helemaal buiten het park zit. We bekijken als eerste, we zijn net echte toeristen, hoe Old Faithful af gaat.

Old Faithful: de toeristen, de Inn en de geiser

Old Faithful in volle actie

Daarna lopen we nog even door het geiserveld in en bekijken op ons gemak de diverse thermische activiteiten.

We lopen helemaal door tot de Morning Glory Pool, een warmwaterbron met allerlei kleuren. We hebben deze ook in 1991 en in 2004  gezien en het valt ons op dat de kleuren steeds fletser worden. Maar misschien komt het ook doordat wij de pool nu 's avonds zien en hij heet natuurlijk niet voor niets Morning Glory Pool en geen Evening Glory Pool. Het kan ook komen door vandalisme zoals een informatiebord aangeeft.

Vanaf de Morning Glory Pool lopen we weer door het geisergebied terug naar de Old Faithfull Inn. Het is ondertussen al behoorlijk donker aan het worden.

 Tegen half tien zijn we weer terug bij de Inn.

Gereden: 119 mijl
Overnachting: Odl Faithful Inn, Old House
Route: