8 juni Jackson - Colter Bay

Wij zijn om ongeveer half zeven wakker. Na een snel ontbijt in het motel (geroosterde boterhammen met jam) vullen we de thermoskan met de twee bekers koffie die we van het ontbijt hebben meegenomen. Om 8 uur rijden we weg. Nog even tanken in Jackson; het zal in de parken veel duurder zijn.
We willen graag vroeg bij Jenny Lake zijn voor de wandeling naar Hidden Falls en Inspiration Point. Zowel tijdens ons bezoek in 2004 als in 2008 lukte het ons niet om een parkeerplaats te vinden bij het meer. We stoppen nog wel even bij het visitor center voor een laatste check over afgesloten paden. We weten al van de NPS-site dat de trail tussen Hidden Falls en Inspiration Point is afgesloten. Inspriation Point is wel te bereiken, maar dan via het ruiterpad. Dit betekent vanaf Hidden Falls eerst weer naar beneden lopen en dan weer via het ruiterpad omhoog. Niet alleen veel extra kilometers dus, maar ook nog eens extra klimmen en dalen. We zien bij het visitor center ook dat er rondom Colter Bay wat trails zijn gesloten. Deze afsluitingen hebben te maken met bescherming van het wild, vooral vanwege dieren met jongen die daar een nest hebben.

Ook zien we een Wanted-poster. Als we kijken welke schurk ze zoeken, dan zien we dat het om berggeiten gaat.

Iets voor 9 uur zijn we bij Jenny Lake waar gelukkig nu nog wel voldoende parkeerplaatsen zijn. We lopen ook hier nog even bij het visitor center binnen, waar we een handig kaartje van de wandelpaden in de buurt van het meer mee krijgen. Om 9 uur beginnen we aan de wandeling. Het is al druk, maar het blijkt dat de meeste mensen op weg zijn naar de boot. De boot vaart naar de overkant, tot vlak onder het beginpunt van de wandeling naar Hidden Falls. Dat scheelt ongeveer 2 mijl lopen. Wij gaan echter eerst lopen; wellicht nemen we op de terugweg wel de boot. Of we maken het rondje af en lopen via de oostkant van het meer terug.

Het eerste stuk loopt tussen de bomen door met zo nu en dan uitzicht op het meer. Verderop loop je meer in de zon. We zien de boot heen en weer varen - dat gaat toch wel een stuk sneller.

Jenny Lake

We zijn nog maar net onderweg of er komen opeens twee 10 cm hoge en zo'n 40 cm lange dieren hard op het pad op ons aflopen. We schrikken, de dieren ook; ze wijken uit en rennen de bosjes in. Eentje links van ons een eentje rechts van ons. Waar ze gebleven zijn zien we niet, maar vermoedelijk achter ons, want daar horen we opeens een gil van twee andere wandelaars. Volgens Martin, de dierenkenner, waren het vermoedelijk marters. Als ik vraag waar hij die kennis vandaan heeft, zegt hij dat hij in Studio Sport een keer zo'n beest bij een wedstrijd van Heracles op het veld heeft zien lopen.

Even verderop zien we weer een redelijk groot dier. Deze holt niet weg maar laat zich rustig fotograferen. Volgens een echte kenner, niet iemand die zijn dierenkennis van Studio Sport heeft - een ranger die ook op het pad liep - is het een yellow belly marmot.

Vlak voor de aanlegplaats van de boot gaat de trail naar Hidden Falls omhoog. Het is een stuk klimmen, langs de rivier. De waterval is prachtig; hij is enorm krachtig. Het is lastig om foto's te maken zonder je toestel nat te laten worden. We gebruiken de hoed van Martin als bescherming.

Hidden Falls

Daarna dalen we weer af. Normaal kun je hier een brug oversteken en dan over een kort pad naar Inspiration Point lopen, maar helaas is dat nu niet mogelijk: de brug wordt gerepareerd. Wij moeten nu weer bijna helemaal naar beneden lopen en daar de horsetrail naar Inspiration Point nemen.

Dit bord kost ons een uur omlopen

We lopen over de onderste brug waar we een mooi uitzicht hebben op de river.

Dan lopen we langs de aanlegplaats van de boot waar een hoop frisse toeristen uitkomen - vooral Japanse en Chinese toeristen die op weg zijn naar de waterval (waarschijnlijk nog onbewust van de klim die ze staat te wachten).

We vervolgen onze weg via het pad dat richting String Lake loopt (als je dat helemaal afloopt maak je een cirkel rond Jenny Lake). Wij slaan echter af en nemen het ruiterpad naar Inspiration Point. Dit is een vrij steil pad van 1,2 mijl, grotendeels tussen de bomen door. Het is een modderig pad met veel plassen. Onderweg passeren we een Amerikaans stel dat net als wij moeite heeft met de klim. Als wij uitrusten halen ze ons weer in en als zij uitrusten, dan halen wij ze weer in. Dat gaat zo een tijdje door. "Did you come by boat?" vragen we hem, "Thank God yes!" is het antwoord. Of het wel de moeite waard is, vraagt de man zich af: "I sure hope I get inspired!" zucht hij.

Wij hopen het ook. Na ongeveer een mijl komt er een oversteek door een riviertje. Ik ben hier wel blij met mijn wandelstok. Nu hebben we het ergste deel gehad; de rest loopt door een meer open terrein en is veel vlakker. Na nog eens 500 meter lopen, komen we bij het uitzichtpunt. Het is een mooi punt, met uitzicht op het meer en op de bergen. Er ligt nog sneeuw op deze hoogte, maar de temperatuur is hier zeer aangenaam. We eten wat trailmix en moeten een squirrel wegjagen bij onze rugzakken.

Inspiration Point met op de achtergrond Jenny Lake

De tocht naar beneden is een stuk gemakkelijker. We komen veel tegenliggers op weg naar Inspiration Point tegen. Ze zijn duidelijk allemaal per boot aangekomen, want ze ogen nog erg fris en hebben schone schoenen. Sommigen hebben niets bij zich, zelfs geen water. Die zullen het nog moeilijk krijgen.

Als we weer bij het pad rond het meer zijn is het inmiddels al 1 uur geweest. Het lijkt mij wat tijdrovend om de lange route om de rest van het meer te lopen. Ook heb ik niet zo zin om via hetzelfde pad als op de heenweg terug te lopen. Een boottochtje lijkt me wel wat. We gaan in de rij staan en Martin telt zijn geld. De overtocht kost 9 dollar per persoon. Martin telt 15 dollar aan biljetten, en nog een paar cent. Dat gaat hem dus niet worden. Na wat discussie ("Je wist toch hoe duur het was?" "Maar ik had toch gezegd dat ik bijna door mijn geld heen was. Waarom heb jij geen geld meegenomen?") besluiten we om maar weer via dezelfde route als de heenweg terug te lopen. Daar doen we ruim een uur over, iets sneller dan op de heenweg.

Het is inmiddels iets na tweeën, hoog tijd voor een lunch. We rijden naar Leigh Lake waar een grote picknickplaats is en lunchen daar. Dan rijden we naar de top van de Signal Mountain. Het is een lange, slingerende weg waar je niet harder mag dan 20 mph, maar het uitzicht over onder andere de Snake river is de moeite waard.

We stoppen op de terugweg nog bij een ander punt; dit ligt wat zuidelijker en van hier zie je ook Jackson Lake liggen. Eigenlijk is dit punt nog mooier dan het hoogste punt.

Jackson Lake

We hadden nog naar Schwabacher Landing willen gaan, maar dat gaat te veel tijd kosten. We besluiten dat te bewaren voor als we hier weer doorrijden, op de terugweg van Yellowstone, en rijden door naar Colter Bay waar we een cabin hebben voor 1 nacht.

Onze cabin in Colter Bay

Na het inchecken lopen we naar Swan Lake. Dit is een verrassend meer. We hadden een blauw meer verwacht, maar het is bijna volledig groen; het ligt helemaal vol met waterlelies.

Als we staan te kijken zien we opeens wat beweging tussen de waterlelies en hoe langer we kijken hoe meer we zien. Tussen de waterlelies zwemmen tientallen, misschien wel honderden eenden en zwanen. Gezien de naam van het meer niet zo verrassend natuurlijk.

De bedoeling was door te lopen naar Heron Pond, maar we zien de afslag daarheen niet. Misschien hebben we die ergens gemist. Het is inmiddels 7 uur en we besluiten terug te gaan om nog op tijd voor het eten te zijn. Het restaurant sluit hier vrij vroeg. Morgen een nieuwe poging voor Heron Pond.

We eten bij het restaurant bij Colter Bay. Ik bestel een BBQ Beef brisket. Geen idee wat brisket betekent en ober Ivan uit Bulgarije kan het me niet uitleggen. Ik waag de gok en het smaakt gelukkig heerlijk.
Dan zijn we zo moe dat we de zonsondergang vergeten en naar de cabin terug gaan.

PS Brisket is borst, weet ik inmiddels.

Gereden: 60 mijl
Overnachting: cabin Colter Bay Village
Route: