4 juni Grand Canyon North Rim - Bryce

Als we 's morgens opstaan, kijken we voorzichtig over de bedrand om te zien of er zich 's nacht een verschrikkelijk drama heeft afgespeeld.  Maar nee, de muizenval is nog steeds leeg. Of we hebben te maken met een slimme muis of er is geen muis in onze cabin. (We lazen laatst het reisverslag van iemand die had precies het omgekeerde: wel een muis maar geen muizenval.)
Anyway, we checken uit en rijden naar de general store bij de camping. Daar kopen we wat spullen voor ons ontbijt, inclusief twee yoghurtjes, en een zak met ijs. Vervolgens rijden we naar Point Imperial om daar te gaan picknicken. Het is een mooi gebied maar we gaan niet aan een picknicktafel aan de rand zitten, want het waait er vreselijk. We kiezen voor een tafel iets verder van de rand maar met niet zo veel wind en eten daar ons zelfgemaakte ontbijtje.

Uitzicht vanaf Imperial Point

Daarna rijden we door naar Cape Royal met de Angels Window. Daar loopt een 1 km lange verharde trail. Je kan er ook de Colorado River zien. De trail loopt nog een stukje verder dan Angels Window. Dat is een soort natuurlijke brug naar een rots met een uitkijkpunt. Overal is het uitzicht even mooi.

Angels Windows

De Grand Canyon met de Colorado 

Ingezoomd op de Colorado

We zitten op een bankje te genieten van het uitzicht als we opeens een hagedis zien die push-ups doet. Hij staat op zijn poten en tilt zijn lichaampje op en neer. Waarom hij dat doet? Geen idee, wellicht hebben we hier te maken met de Arnold Schwarzenegger onder de hagedissen. Even later is hij klaar met zijn work-out en schiet er vandoor.

De Arnold Schwarzenegger onder de hagedissen bezig met zijn push-ups

Wij lopen ook verder, de rest van de trail bekijkend. Langs de kant staan af en toe enkele informatieve bordjes over de vegetatie die je daar ziet.

Aan het einde van de trail staan wat Amerikanen te praten en een wat ouder man probeert iemand over te halen om de Fire Wave in Valley of Fire te gaan bekijken. Aangezien wij net twee dagen eerder deze trail hebben gelopen en er van genoten hebben, ondersteunen wij dit advies van harte. Wij raken met de man die de trail aanraadt aan de praat. Hij vertelt dat hij na zijn pensionering naar Hurricane in de buurt van Zion is verhuisd zodat hij vanuit huis gemakkelijk de natuurparken in Utah en Arizona kan bezoeken. Hij noemt wat natuurparken op en vraagt of wij deze al gezien hebben. "Ja" antwoorden wij telkens tot zijn teleurstelling. Hij gaat over op de kleinere parken. "Goblin Valley dan?" vraagt hij. "Ook die hebben we al bekeken, moeten we een beetje besmuikt toegeven. We leggen hem uit dat het dit jaar de tiende keer is dat we naar Amerika op vakantie gaan.  "Heel goed" zegt hij, "Dat heeft onze economie nodig". Na de parken probeert hij het met trails en nu heeft hij beet: "Of we Angels Landing in Zion hebben gelopen?" Nee, die we hebben niet gedaan - maar hij ook niet, moet hij toegeven. Hij was niet verder gegaan dan het Scout Lookout punt. Als je verder ging, moest je volgens hem "young and dumb" zijn en hij was alleen maar dumb.

Nadat de man ons een prettige reis heeft gewenst, rijden we naar de Cliff Springs Trail. Dit is een trail die je voert naar de onderkant van enkele grote overhangend rotsen waaruit water sijpelt in een soort plas. Het eerste deel - je komt nog langs een oude indiaanse voorraadschuur; als er geen bordje bij stond had ik het niet herkend - is behoorlijk dalend (en dus op de terugweg weer stijgend). Daarna is het voornamelijk vlak. Als we er zijn zien we allerlei rode handafdrukken op de wand. Wie nu denkt dat dit oude Indiaanse petrogliefen zijn, heeft het mis. Het zijn gewoon de handafdrukken van toeristen gemaakt met behulp van de natte rode modder. Al met al is het een trail die aardig is als je in de buurt bent maar ook niet meer dan dat.

Indiaanse voorraadschuur

Overhangende rotsen aan het einde van de wandeling

Waarschuwingsbord tegen vandalisme

De toeristen die hier illegaal hun handafdrukken op de muur hebben geplaatst moeten toch aan de hand van hun vingerafdruken te achterhalen zijn, zou je zo zeggen

Op de weg  het park uit doen we nog een aantal uitzichtpunten aan. Bij de Wahalla Overlook horen we opeens roepen: "Hello Netherlands". Het is het bejaarde Amerikaanse echtpaar dat we gisteren hebben ontmoet op de trail naar de Emerald Pools in Zion. Dat is sterk dat we ze hier wederom ontmoeten. Uiteraard maken we weer een praatje. Het blijkt dat ze ondanks dat ze allebei al bijna 80 jaar oud zijn nog steeds kamperen en nu met hun tentje rondtrekken. Kamperen heeft toch wel wat. Misschien moeten wij volgende keer ook maar weer eens een tentje mee. We vertellen ze ook van de atletische hagedis die we zagen met zijn push-ups. Dat doen ze om koel te worden vertelt de man. Door zijn buik omhoog te brengen kan deze afkoelen. Hij had het ook wel eens andersom gezien. Dan lag de hagedis met zijn buik op de grond en tilde hij zijn pootjes telkens op.
We noteren hun e-mailadres en zeggen hun toe dat we terug in Nederland eens zullen kijken of we wat meer over de achtergrond van zijn Nederlandse naam kunnen vinden. Dat we het echtpaar even later ook weer zien bij het Roosevelt Point (niet de moeite waard; kan je voorbij rijden) is al wat minder verrassend.

Walhalla Overlook

Als we het park uitrijden, zien we een kudde bizons lopen. Waarschijnlijk verdwaald uit Yellowstone. We stoppen uiteraard bij de Jacob Lake Inn om weer twee koekjes te kopen. We vertellen de verkoper dat hij allemaal fans in Holland heeft die reclame voor de zaak maken op een Amerika-forum. Dat wist hij niet. Hij had wel gehoord dat zijn koekjes populair waren in een aantal Europese landen, maar dat van Holland wist hij nog niet. Dat vond hij leuk.

De cookies!

Smokey (links op de foto)

Met de kostbare koekjesbuit aan boord rijden we vervolgens naar ons motel in Tropic, dat vlakbij Bryce Canyon NP ligt. Onderweg stoppen we eerst echter nog even bij de Red Canyon waar we een stukje over de rode rotsen lopen. Het heeft veel weg van Bryce.

Red Canyon aan de SR 12

Bryce is overigens geen doel van onze trip, Tropic is toevallig een mooie en goedkope tussenstop op onze reis. Maar nu we er toch zijn, rijden we even voor de zonsondergang naar Inspiration Point in Bryce. Bij dat punt zijn we nog nooit geweest. Het is een hooggelegen punt. Het ligt op 8100 feet. Je hebt er een mooi overzicht over Bryce en haar omgeving. In de verte zien we ook Tropic liggen.

Uitzicht vanaf Inspiration Point in Bryce

In de verte ligt Tropic

Na Inspiration Point rijden we naar Ruby's Inn waar we eten. Daarna rijden we terug naar ons motel in Tropic.

Gereden: 233 mijl
Overnachting: Bryce Canyon Inn in Tropic
Route: