14 juni van Yellowstone naar Idaho Falls

Als we opstaan is het in de cabin nog hartstikke donker maar buiten is het al licht. De gordijnen isoleren het buitenlicht heel goed. We ontbijten in de cabin. Deze keer ook met thee die we kunnen zetten met een soort Senseo apparaat dat in de cabin aanwezig is. Er liggen ook twee teacups bij. De citroenthee smaakt buitengewoon zoet. Niet mijn cup of coffee zegt Martin. De bijgeleverde Newman Coffee cups gebruiken we voor het zetten van de koffie voor onderweg, die we weer in onze thermosfles gieten (tip: neem zo'n ding mee op vakantie).
Na het ontbijt checken we uit maar laten we de auto nog even bij de cabin staan. Martin - expert overzichtsfoto's - wil namelijk graag nog eerst een overzichtsfoto van boven maken van het Old Faithful gebied. Dat kan want er is een trail naar het Observation Point, waar je die uitbarsting van bovenaf kan zien. Als we zo'n honderd meter onderweg zijn, zegt Martin dat het misschien wel handig is om ook de fototoestellen mee te nemen. Oeps, die lagen nog in de auto. We lopen onderweg nog even langs het Visitor Center om onze waarneming van de uitbarsting van de Lone Star geiser van gisteren door te geven, maar echt geïnteresseerd zijn de rangers niet. We lopen vervolgens langs Old Faithful naar de trail die leidt naar Observation Point.

De gevel van het Visitor Center met daarin in het raam weerspiegeld de rapporteurs van de uitbarsting van de Lone Star.

De klim naar het uitzichtpunt is de geleverde inspanning eigenlijk de moeite niet waard. We zien de uitbarsting van de Old Faithful van boven maar deze lijkt op een afstand veel kleiner dan van dichtbij klaagt Martin. Hoe verrassend. Maar goed, Martin heeft zijn overzichtsfoto.

Het begin van de uitbarsting van Old Faithful

De uitbarsting van Old Faitful in zijn volle glorie gezien vanaf Observation Point

De overzichtsfoto van Martin: In het midden is de Old Faithful Snowlodge te zien; links een winkel; in de stoom van Old Faithful valt nog net het dak van het Visitor Center te ontwaren; het gebouw rechts is een vleugel van de Old Faithful Inn 

Om kwart over tien rijden we bij Old Faithful weg. Vlak voordat we het park uitrijden, gebeurt er nog iets heel grappigs, althans in onze ogen. Er staat een grote groep toeristen aan de kant van de weg iets in de bosjes te fotograferen. Het is een hert. Terwijl de mensen ingespannen gebogen door de bosjes turen om het slecht zichtbare beest te fotograferen, verschijnt er van rechts tussen de auto's door een groot hert dat de weg wilt oversteken. Door alle mensen die aan het fotograferen zijn, kan hij echter niet direct de bosjes inschieten en staat even stil op de weg achter de mensen. Niemand van de fotografen heeft echter in de gaten dat er op nog geen drie meter achter hen een groot hert stil op de weg staat.

Het hert wil links de bosjes in maar kan dat niet want de toeristen staan daar in de weg

Om half twaalf rijden we Yellowstone uit en even later Grand Teton NP weer in. We rijden eerst even naar het Visitor Center bij Colter Bay. Martin heeft het kaartje van het park namelijk te goed opgeborgen - een eufemisme voor: ik kan het niet meer vinden. We vragen om een nieuw kaartje en informeren ook even naar wandelingen. We krijgen weer een lading informatie mee, waaronder een mooi overzicht van wandelingen in het park dat we nog niet hadden. Deze ranger is beter op de hoogte van de aanwezigheid van wolven in het park dan die van een week geleden. Hij vertelt dat er momenteel 53 wolven in Grand Teton NP rond lopen. Goh, dat is veel meer dan ik had gedacht. Ik dacht dat ze haast allemaal in Yellowstone zaten. Het gebied waar een groot deel van de wolven zit is momenteel echter afgesloten.

Nadat we wat inkopen voor de lunch hebben gedaan bij de General Store rijden we deze keer via de oostelijke route door het park. We maken diverse fotostops. Als eerste bij de Oxbow Bend, daarna bij de Elk Ranch Flats Turnout waar we onze koffie drinken.

Oxbow Bend

 Uitzicht bij de Elk Ranch Flats Turnout

De volgende stop is bij de Snake River Overlook waar we de beroemde foto die Ansel Adams hier ruim zeventig jaar geleden van de rivier heeft gemaakt proberen na te maken. (De foto staat er op een groot informatiebord). Het lukt ons echter niet. Ten eerste stond Ansel Adams boven op zijn auto - dat zullen we met onze huurauto maar niet doen - en de bomen zijn nu zeventig jaar later een stuk groter dan toen, waardoor je niet meer een compleet overzicht van de bocht van de rivier hebt.

Ansel Adams op zijn huurauto

De foto van Ansel Adams uit 1942

Onze foto uit 2015; de fors gegroeide bomen belemmeren nu het uitzicht. Omhakken die boel!

Als we weg rijden, wijst Martin op een bord. Nou, bij die ranch gaan we beslist niet overnachten zegt hij. Het is een bord dat verwijst naar de Lost Creek Guest Ranch, maar Martin dacht dat er Lost Guest Ranch stond.

Twee van de Lost Guests bij de Snake River Overlook

We stoppen ook nog even bij het Teton Point Turnout en maken ook daar de nodige foto's.

Uitzicht bij Teton Point Turnout

Vervolgens rijden we in één keer door naar de Schwabacher Landing. Hier kan je van de weg naar beneden rijden tot vlakbij de rivier. Het eerste gedeelte is een heel steil stuk. Vroeger toen het nog onverhard was, was dat een lastig stuk, maar het is nu geasfalteerd en goed te doen. De rest van de weg beneden is nog wel steeds onverhard.
We rijden eerst naar het eindpunt en lopen er wat rond. Wat is het hier een prachtig gebied. Er is hier heel veel te genieten en te fotograferen. Dat tweede fotokaartje wat we gekocht hebben zullen we beslist nodig hebben.

Je kan er overigens verder lopen dan dat ik eigenlijk gedacht had. Er is een soort pad naar een punt waar twee bankjes staan. Op het ene bankje zit een wat ouder Amerikaans stel dat uit zuid-Californië komt. Ze komen hier elk voorjaar. Ze vinden het wel druk. Bij Yellowstone zijn ze deze keer maar niet naar de geisers gegaan. Zo druk vonden ze het. Opeens veren ze enthousiast op. Ze zien een geel vogeltje in de boom en dat moet gefotografeerd worden. Ze zijn echte vogelaars. Ik maak er ook maar een foto van. Wellicht is de chucker van het Antelope Island helemaal hierheen gevlogen.

We rijden hierna weer terug en parkeren de auto op de andere parkeerplaats bij de Schwabacher Landing. Hier kan je niet echt rondlopen maar je hebt er een stuk water tussen twee beverdammen in, waar je heel mooi de gespiegelde bergen in het water kan fotograferen. Helaas waait het nu te hard, waardoor het water te rimpelig is voor dit effect. Wel is het een schitterende plek voor een lunch with a view.

Eén van de beverdammen bij onze picknickplaats

Als we uitgegeten zijn, rijden we via de Antelope Road naar de Mormon Row om de foto's van de beroemde schuren met op de achtergrond de besneeuwde bergen te maken. Goh, wat is er hier druk - niet zo verrassend omdat het zondag is - maar ik kan toch nog wat foto's maken.

We rijden daarna naar de Moose Wilson Road  - een smalle, deels onverharde weg; niet geschikt voor campers - waar we onderweg stoppen bij een uitzichtpunt over een rivier waar 's morgens en 's avonds vaak elanden verschijnen. Maar niet dus om vier uur 's middags. Jammer want ik had ze graag willen fotograferen.

Geen eland te zien

Een geplande wandeling die ergens langs de Moose-Wilson Road begint, gaat niet door omdat we blijkbaar het beginpunt van deze trail ongezien voorbij zijn gereden. Ik geloof dat Martin het niet heel erg vindt.

We besluiten om niet om te keren maar door te rijden naar ons hotel in Idaho Falls. Het is ook wel fijn om een keertje op tijd in een hotel/motel te zijn. We rijden onderweg over de Teton Pas en via de mooie SR22 West en de US 26 bereiken we uiteindelijk het hotel. Het ligt een beetje buiten de stad, aan de I15, maar dat geeft niet, want het is voor ons alleen maar een hotel voor onderweg. Martin heeft het uitgezocht. Het was de nr 1 op Tripadvisor in Idaho Falls.

De kamer is groot. We hebben een kingbed, een soort van inloopdouche en een bureautje met overal stopcontacten. Het hotel is verder van alle gemakken voorzien: een laundry, we draaien hier direct een was; een sportzaaltje - hier kijken we alleen maar even; Martin tilt een gewicht liefst dertig centimeter omhoog,  heel knap Martin - en een binnenzwembad waar we geen gebruik van maken.
Wat ook heel prettig is, is dat ze van zondag t/m donderdag gratis een soort van warme maaltijd hebben: je hebt er drie soorten soep, een salade en een soort naanbrood. Ook heb je er gratis allerlei frisdranken, koffie, cake en zelfgebakken koekjes. Als het op is,wordt het weer aangevuld. We zien een vreselijk dikke Amerikaan direct opstaan zo gauw er weer een nieuwe lading koekjes aan komt. Het kan best een aanleg- of ziekteprobleem zijn, maar je vraag je toch af waarom ze toch zo veel eten. Sommige van die dikke Amerikanen kunnen niet eens meer lopen maar alleen nog maar waggelen.

Nadat de was klaar is, drinken we nog even een kop koffie en internetten we nog wat. We hebben snel internet. Een mooie gelegenheid om wat verslagen te schrijven en up te loaden op ons blog.


Gereden: 197 mijl
Overnachting: Sleep Inn & Suites, Idaho Falls
Route: